Η σημαία, οι κροτίδες και οι μπαχαλάκηδες.

Πολύ συζήτηση έγινε γιά το κάψιμο της σημαίας και τα συνήθη επεισόδια της επετείου του Πολυτεχνείου και από τους κατ' επάγγελμα “έκπληκτους” πατριδοκάπηλους αλλά και από απλούς και καλοπροαίρετους πολίτες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αγανάκτησαν και, χωρίς κακία και εμπάθεια, αναρωτήθηκαν γιατί δεν κάνει κάτι γι' αυτό η πολιτεία. Δυστυχώς πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι το φαινόμενο της βίας και των ακραίων δράσεων του πολιτικού και, πολλές φορές, και κοινωνικού περιθώριου, δεν μπορεί να εξαλειφθεί ή, έστω, να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με αστυνομικά μέτρα. Δεν είναι θέμα πολιτικού κόστους ή πολιτικού κέρδους. Τα αίτια του φαινομένου είναι βαθειά, ανάγονται στα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας και στην ίδια την φύση του κοινωνικού συστήματος και δεν αντιμετωπίζονται με αποφάσεις κρατικών οργάνων. Υπάρχει στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ιταλία, στην Αμερική, με διάφορες μορφές. Μπορεί να έχει την μορφή του χουλιγκανισμού, της δυναμικής διαμαρτυρίας, της συγκρότησης τοπικών ή φυλετικών συμμοριών. Μπορεί να έχει ακροδεξιά ή ακροαριστερά χαρακτηριστικά. Τα όρια μεταξύ πολιτικής συμπεριφοράς, αλητείας και κοινής παραβατικότητας είναι δυσδιάκριτα. Το φαινόμενο κάνει την εμφάνισή του ακόμα και σε πιό "τετράγωνες" πολιτείες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Αλλά εκεί οι μπαχαλάκηδες δεν απολαμβάνουν την δική μας επικοινωνιακή αντιμετώπιση. Μπορεί να καίγεται μιά γωνιά ή ένα προάστιο των Βρυξελλών και στον διπλανό δρόμο η ζωή να συνεχίζεται κανονικά. Η τηλεόραση, όχι μόνο δεν θα έχει ζωντανή σύνδεση και "επί τόπου" συνεργείο αλλά θα το αναφέρει στις βραδυνές ειδήσεις στην εικοστή θέση πριν το δελτίο καιρού. Αντιθέτως στη χώρα μας ο μέσος τηλεθεατής προσλαμβάνει εικόνα πολλαπλάσια της πραγματικής.
Αναμφίβολα οι συμπεριφορές αυτές είναι, πρώτα απ' όλα, ζήτημα παιδείας και κοινωνικής αγωγής. Η καταστροφική μανία που επιδεικνύουν τα άτομα αυτά κατά των υλικών αγαθών, μικρή σχέση έχει με την απαξίωση των ίδιων των υλικών αγαθών. Τα περισσότερα απ' αυτά τα παιδιά έχει φροντίσει η οικογένειά τους να τα ντύσει με τα ακριβότερα μπράντ νέιμ και να τα εφοδιάσει με τα πιο σύγχρονα επιτεύγματα της ηλεκτρονικής τεχνολογίας. Καταστρέφουν, βρωμίζουν και καίνε ό,τι βρούν μπροστά τους γιατί τέτοια είναι η αγωγή που έχουν από τον περίγυρό τους. Μας ενοχλεί όταν βλέπουμε ένα κάδο σκουπιδιών να καίγεται έξω από το Πολυτεχνείο αλλά δεν μας ενοχλεί ο στραβός, κουτσός και ξεκοιλιασμένος κάδος των σκουπιδιών που βρίσκεται μπροστά στο σπίτι μας. Ίσως επειδή τον κάδο του σπιτιού μας τον έχουμε καταστρέψει εμείς οι ίδιοι. Είμαστε μιά κοινωνία που παράγει βία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, στον τρόπο που κυκλοφορούμε, στην αντιμετώπιση πρός τα δημόσια αγαθά και το περιβάλλον, στην συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους μας, στην συμπεριφορά προς τα ζώα. Λογική συνέπεια είναι η ακραία και παραβατική συμπεριφορά από τα πιό ευέξαπτα και ανώριμα τμήματα της νεολαίας. Το είδωλό μας στον παραμορφωτικό καθρέφτη είναι αυτά τα παιδιά. 
Απ' την άλλη πλευρά η αστυνομική διαχείριση τέτοιων φαινομένων καθορίζεται από τον φόβο της "διάχυσης". Ας υποθέσουμε ότι με μιά γιγαντιαία επιχείρηση “καθαρίζονται” τα Εξάρχεια όπως έχουν υποσχεθεί, ματαίως, ουκ ολίγοι Υπουργοί Δημόσιας Τάξης, Τα μπάχαλα θα πάνε στην Κυψέλη, θα πάνε στην Καισαριανή (έχει κι εκεί Πολυτεχνείο και Πανεπιστημιούπολη), ακόμα χειρότερα θα διαχυθούν οπουδήποτε. Και θα συνεχίσουν να κάνουν τα ίδια.
Στα τόσα χρόνια της επανάληψης του φαινομένου έχουν δημιουργηθεί διάφοροι μύθοι μεταξύ των οποίων και η “αδράνεια των αρχών”. Η αλήθεια είναι ότι και ξύλο τρώνε, και συλλαμβάνονται, και οδηγούνται στο δικαστήριο, όπου, αν καταδικαστούν, η ποινή είναι δυό μήνες με αναστολή ή κάτι τέτοιο. Γιατί οι κατηγορίες δεν μπορεί να είναι άλλες από "παρακώληση συγκοινωνιών" και "φθορές" σε δημόσια ή ιδιωτική περιουσία. Σιγά τα αίματα. Αντιθέτως είναι απολύτως ακριβές ότι η δράση αυτών των ομάδων λειτουργεί, αντικειμενικά, προβοκατόρικα. Ενδεχομένως κάποια στοιχεία να ενεργούν με σκοπό να βλάψουν και να υπονομεύσουν τα λαϊκά κινήματα, αλλά και όσοι δεν ενεργούν συνειδητά με αυτόν τον στόχο, αντικειμενικά αυτό είναι το αποτέλεσμα που προκαλούν. Και αποθαρρύνουν την έκφραση της λαϊκής αγωνιστικότητας και την δυσφημούν. Το έγκλημα της ΜΑΡΦΙΝ και η ανεπανόρθωτη βλάβη που προκάλεσε είναι τρανή απόδειξη.
Όσο γιά το κάψιμο της σημαίας, είναι προφανές ότι αποτελεί μιά απαράδεκτη ενέργεια, με συμβολικό χαρακτήρα όμως. Μας δείχνουν ότι δεν τιμούν τα δικά μας σύμβολα. Εντάξει, καταδικαστέο. Αλλά ας τιμήσουν τα σύμβολα με πράξεις αυτοί που πρέπει και μετά ας έχουμε απαιτήσεις και από την ανώριμη πιτσιρικαρία. Στην Ελλάδα των μνημονίων είναι αστείο να θεωρούμε ότι προσβάλλονται τα εθνικά σύμβολα από τους μπαχαλάκηδες και δεν προσβάλλονται από τις πολιτικές που μας έχουν επιβληθεί. Να μην μιλήσουμε και γιά τα ωμά εγκλήματα που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται στο όνομα των σημαιών και των συμβόλων. Εμείς οι παλιότεροι θυμόμαστε ότι την δεκαετία του 60, ένα από τα συνθήματα του Νίξον ήταν η προστασία της αμερικανικής σημαίας από τους "αλήτες" που την έκαιγαν στις διαδηλώσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Η μετέπειτα πορεία μας έδειξε ποιός προστάτευσε καλύτερα την αμερικανική σημαία, ο Νίξον ή οι "αλήτες".