Θυμάμαι την Μαρίκα Μητσοτάκη, κατάκοπη μέχρις εξαντλήσεως, μετά την επιστροφή της από ένα από τα ταξίδια της ως κυρία Πρωθυπουργού να λέει στην δημοσιογράφο που της είχε ζητήσει τις εντυπώσεις της από το ταξίδι: "Αχ κορίτσι μου. Η επιστροφή στο σπίτι είναι η πιό όμορφη στιγμή ενός ταξιδιού".
Κι εγώ αυτής της άποψης είμαι. Αν θες να ξεκουραστείς, κάτσε σπίτι σου. Πουθενά δεν θα βρείς καλύτερη άπλα και ξάπλα. Στο ταξίδι αυτό που έχει σημασία είναι να προσπαθήσεις να γνωρίσεις τον τόπο, τις συνήθειες, την ιστορία και τους ανθρώπους. Κυρίως τους ανθρώπους, όσο γίνεται. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις από την ξαπλώστρα της παραλίας.
Δεν έχω παράπονο. Με βάση τα "κυβικά" μου έχω ταξιδέψει αρκετά. Πάντα προσπαθώντας το ταξίδι να μου έχει αφήσει κάτι παραπάνω από το ψήσιμο στον ήλιο και ένα γερό μεθύσι.
Τρία ταξίδια απ' αυτά που θα ήθελα δεν έχω κάνει ακόμα:
Στην Αμερική. Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες και κάποια νότια πολιτεία που να βρωμάει ρατσισμό, περιθώριο, φτώχεια και να ακούγονται γκόσπελ και μπλούζ. Λουιζιάνα, ας πούμε. Ένα ταξίδι που θα ήθελα να κάνω, κυρίως, γιά να δώ πώς είναι ο κόσμος που δεν ονειρεύτηκα. Αλλά, όσο έχουν Πρόεδρο αυτόν τον παράφρονα, απωθητικό, βλαμμένο δεν θα με δούν τα φιλαράκια τα αμερικανά. Και με την Κλίντον, μάλλον, δεν θα πήγαινα. Οπότε, πέραν των άλλων αντικειμενικών εμποδίων, δύσκολα το βλέπω αυτό το ταξίδι να πραγματοποιείται.
Στην Γροιλανδία και την Ισλανδία επίσης θέλω να πάω. Όχι γιά να φάω ψάρια από τις Παγωμένες Θάλασσες αλλά γιά το Βόρειο Σέλας. Θα ήθελα μία φορά στη ζωή μου να δώ αυτό το εκπληκτικό φυσικό φαινόμενο να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Αλλά κάθε φορά που αναφέρω αυτό το ταξίδι στην μόνιμη εδώ και δεκαετίες συνοδοιπόρο και συνταξιδευτή μου, απαντά: "μην λες βλακείες". Οπότε δύσκολα βλέπω να πραγματοποιείται κι αυτή η επιθυμία.
Η Τεργέστη επίσης είναι ένας από τους επιθυμητούς προορισμούς. Όχι γιατί έχει κάτι το καταπληκτικό ως πόλη, βρίσκεις πολλές τέτοιες στην Ευρώπη, αλλά γι' αυτό που συμβολίζει, την πολυπολιτισμικότητα. Γιατί η Τεργέστη ήταν πολυπολιτισμική πριν μάθουμε εμείς την λέξη και την έννοια. Από τον 17ο αιώνα συγκέντρωνε εμπόρους, ταξιδευτές, μετανάστες και πρόσφυγες από όλη την Ευρώπη που εξελίχθηκαν σε τουλάχιστον είκοσι συγκροτημένες διαφορετικές εθνικές κοινότητες: Έλληνες, Εβραίοι, Σλοβένοι, Ιταλοί, Ελβετοί, Γερμανοί, Αρμένιοι, Σέρβοι, Αυστριακοί, Κροάτες, Οθωμανοί, Κύπριοι και όχι μόνο. Γνώρισε επίσης καμιά εικοσαριά κατακτητές, από Αυστριακούς και Οθωμανούς μέχρι τον Τίτο. Το πρώτο πολύγλωσσο Πανεπιστήμιο έχει ιδρυθεί και συνεχίζει να λειτουργεί εκεί. Τον 18ο αιώνα κυκλοφορούσαν στην Τεργέστη εφημερίδες σε δέκα διαφορετικές γλώσσες Σήμερα είναι κέντρο του ιταλικού καφέ και έδρα του μοναδικού πανεπιστήμιου του καφέ παγκοσμίως. Αυτή την πόλη των πολλών πολιτισμών που είναι τελικά ένας, ο πολιτισμός της συνύπαρξης, της ανοχής και της ειρήνης, θέλω να την γνωρίσω.
Το ταξίδι στην Τεργέστη θα γίνει οπωσδήποτε. Όχι φέτος όμως. Γιατί και φέτος θα είμαστε στην αγαπημένη Λήμνο. Γιά το καλό μου, ακολούθησα κι εγώ την γνωστή πρακτική των γαμπρών που γίνεται "χωριό" τους, το χωριό της γυναίκας τους. Θα είμαστε στην πολύ όμορφη Λήμνο με τις αμέτρητες παραλίες, τους χαλαρούς ρυθμούς, την θαυμαστή ιστορία και τους ωραίους ανθρώπους.
Εύχομαι να περάσετε αυτή την περίοδο που έχουμε συνηθίσει να λέμε "διακοπές" όσο καλύτερα μπορείτε. Αν θέλετε την δική μου γνώμη, αποφύγετε τα μοδάτα και πολυδιαφημισμένα και προτιμήστε τα ανθρώπινα και γήινα.
Να είστε όλοι καλά.
