Στην έκτη Δημοτικού ήμουν σημαιοφόρος. Το δικό μας σχολείο (9ο Δημοτικό Ελευσίνας) ήταν ντυμένο με εθνικές στολές. Τη δικιά μου φορεσιά την είχε φτιάξει η μάνα μου πολύ πλούσια: Φουστανέλα με πολλές δίπλες, κεντητό πουκάμισο, φαρδύ ζωνάρι και γιλέκο με φλουριά. Ο πατέρας μου είχε ξηλωθεί γιά να έχω κανονικά τσαρούχια, πράγμα σπάνιο γιά εκείνη την εποχή που οι περισσότεροι φορούσαν τα παπούτσια τους με ένα πάνινο κάλυμμα. Το σχολείο πρίν από μας (8ο Δημοτικό) ήταν ντυμένο με κοστουμάκι και γραβάτα. Έκαναν φιγούρα και μας πείραζαν όσο περιμέναμε να ξεκινήσουμε. Σε μιά στιγμή με πλησιάζει ένας από τους κουστουμαρισμένους και μου λέει: "πολύ σου πάει η φούστα". Τον κυνήγησα με το κοντάρι, μαζί με την σημαία, μέχρι που, από κάποιο αδέξιο χτύπημα στο πεζοδρόμιο, ξεκόλλησε ο σταυρός από την κορυφή του κονταριού. Η παρέλαση σε λίγα λεπτά ξεκίνησε και το 9ο Δημοτικό είχε σημαία χωρίς σταυρό στο κοντάρι. Την επόμενη μέρα ο πατέρας μου έψαχνε να βρεί φαναρτζή να κολλήσει τον σταυρό κι εγώ μέτραγα σφαλιάρες.
