Αέρας φουσκωτός.

Δυό βδομάδες τώρα το φουσκώνω το απόγευμα και το πρωί το βρίσκω μισοξεφούσκωτο. Το καλοσκέφτηκα και πήρα την μεγάλη απόφαση.

- Καλημέρα.
- Καλημέρα.

Τα χέρια του σαν χέρια πιανίστα. Ολοκάθαρα. Θυμάμαι ότι οι χερούκλες του κυρ-Βασίλη του ποδηλατά που είχε το μαγαζί του στην Θηβών, δίπλα από το καθαριστήριο του Λέλε, ήταν κατάμαυρα, βουλκανισμένα με το λάστιχο και το καουτσούκ. Συνεχίζω.

- Θέλω μπάλωμα και σολισιόν.
Χαμόγελο αμηχανίας.
- Ξέρετε κανείς δεν τις μπαλώνει τώρα τις σαμπρέλες, με 2,5 € παίρνεις μιά καινούργια.
Το είχα καταλάβει ότι κανείς δεν τις μπαλώνει τώρα τις σαμπρέλες, ούτε κάν οι ποδηλατάδες.

- Ξέρεις, ήθελα να βγάλω την σαμπρέλα από την ζάντα, να την φουσκώσω, να την βάλω στον κουβά, να δώ τις φυσαλίδες, να την στεγνώσω πάνω στο παντελόνι, να κάνω έναν κύκλο με το μπικ γύρω από την τρύπα, να την τεντώσω στην ανάποδη της παλάμης μου και να τρίψω το σημείο με σμυριδόπανο, να απλώσω το σολισιόν, να το φυσήξω γιά να στεγνώσει, να κόψω το μπάλωμα και να στρογγυλέψω τις γωνίες του, να δοκιμάσω την κόλλα αν έχει στεγνώσει εντελώς, να τοποθετήσω το μπάλωμα. Αυτό ήθελα.

Η αμηχανία στο πρόσωπό του έχει γίνει ένα μείγμα απορίας και θαυμασμού.

- Δεν υπάρχουν αυτά που θέλετε. Έχω ένα σετ έτοιμα μπαλώματα που χρησιμοποιούν όσοι κάνουν μάουντεν-μπάικ. Επίσης έχω ένα σετάκι αυτοκόλλητα μπαλώματα και τα απαραίτητα κλειδιά που χρησιμοποιούν αυτοί που κάνουν ποδηλατικούς μαραθώνιους. Έχω και αυτό το σετ που είναι με πεπιεσμένο αέρα, σε είκοσι δευτερόλεπτα είναι έτοιμο.
- Ρε φίλε εγώ αναμνήσεις θέλω να αγοράσω όχι αέρα φουσκωτό.
- Λυπάμαι κύριε, δεν έχω.